یا مولا یا ابا عبدالله...

به قربانت یا امام هادی(ع)

کیستم من مظهر کل صفات کبریایم
هادی اهل زمینم رهبر خلق سمایم
آفتاب ملک جان در شهر سُرِ مَن رَآیم
جدّ مهدی، زاده ی پاک علیّ مرتضایم
هادی آل محمد شمع جمع اولیایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
من علی چارم از نسل امیرالمؤمنینم
هل اتایم، کوثرم، طاها و قدر و یاء و سینم
گرچه بی یار و معینم خلق را یار و معینم
آسمانی اختر برج ولایت در زمینم
شهریار ملک دینم انس و جان را مقتدایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
دومین ابن الرضا از آل پیغمبر منم من
شیعه ی اثنی عشر را هادی و رهبر منم من
نام نیکویم علی، بابِ حسن پرور منم من
منجی خلق جهان و شافع محشر منم من
ذات ربّ العالمین را رحمت بی انتهایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
کیستم من گوهر ده بحرم و بحر دو گوهر
رهبر دین حجت حق هادی آل پیمبر
مصلح کل، مهدی موعود را جدّ مطهر
از نهم مولا نهم ریحانه ی زهرای اطهر
باب حاجت قبله ی اهل ولا روح دعایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
میوه ی قلب رسول ا... شمع جمع آلم
کبریا وجه و محمد طینت و احمد خصالم
شوکت عباسیان گردید پامال جلالم
هر کلام جامعه دُرّی است از بحر کمالم
یادگار مجتبی و نجل شاه کربلایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
نام من در عین غربت شمع محفلهاست آری
کار من از اهل عالم حلّ مشکل هاست آری
مِهر من در سینه ها چون مه به منزلهاست آری
قبر ویران گشته ی من کعبه ی دلهاست آری
یک جهان دل بوده هر شب زائر صحن و سرایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
آسمانی ها زمینی ها همه محو مقامم
با وحوش و با طیور دشت و صحرا هم کلامم
بر بنی آدم نه تنها بر همه عالم امامم
نی عجب گر شیر وحشی در قفس گردید رامم
یا ببوسد یا گذارد صورت خود را به پایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
گاه آمد از بنی العبّاس در زندان عذابم
گاه بردند از ره بیداد در بزم شرابم
یاد می افتاد از بزم می و شام خرابم
من که در سنّ جوانی ظلم ها شد بی حسابم
اولیاء ا... سیراب اند از جام ولایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
آن ستمگر سال ها لرزاند جان و پیکرم را
از شقاوت کرد ویران قبر جدّ اطهرم را
بی حیایی بین جسارت کرد زهرا مادرم را
با جسارت هاش آتش زد دل غم پرورم را
دوست دارم دوستانم اشک ریزند از برایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم
*****
محنت و اندوه من بسیار بود و عمر من کم
چشم بستم دست شستم از جهان با یک جهان غم
گرچه هر دم ظلم و طغیان دیدم و بستم فرو، دم
سرکشد سوز دلم از شعله های نخل «میثم»
خوش بود با نظم او جاری شود اشک عزایم
من ولیّ حق علیّ بن جواد ابن الرّضایم

آن نازنین که وصف جمالش خدا کند
امشب خدا کند که نگاهى به ما کند

آن دلنواز از دل و از جان عزیزتر
باشد که درد جان و دل ما دوا کند

آن محو ذات خالق و بى اعتنا به خلق
شاید بما شکسته دلان اعتنا کند

آن چشمه دعا که دعا مستجاب از اوست
چون می شود به حالت ما هم دعا کند

پیوند خورده زندگى ما به مهر او
این رشته را کسی نتواند جدا کند

خواهد کند ثناى کسى را اگر کسى
بهتر همین که مدحت ابن الرضا کند

ابن الرضاى دوم و چارم ابوالحسن
که امشب جهان را ز رخش با صفا کند

چارم على ز عترت و نور دل جواد
کو چون جواد لطف نماید عطا کند

گویى على به روى محمد کند نگاه
چون این پسر بروى پدر دیده وا کند

هادى دهم امام که در روزگار خویش
جابر سریر معدلت مرتضى کند

دیدار او کدورت دل را جلا دهد
ایماى او حوائج مردم روا کند

آنکو کند فصیح تکلم به هر زبان
کى از جواب راز دل ما ابا کند

کار خدا به امر خدا مى ‏کند بلى
من عاجزم از این که بگویم چها کند

ابن السبیلک چون زابن الرضا سوال
از راز بعثت سه تن از انبیاء کند

گیرد جوان خویش و نشیند ز پا و باز
یحیى ابن اکثم از پى او ادعا کند

او نیز مفتضح ز سوال و جواب خویش
اقرار بر فضیلت آن مقتدا کند

اى هر چه هست عالم و آدم فداى او
در حفظ دین چو هستى خود را فدا کند

در راه سر بلندى قرآن کند درنگ
بر او هر آنقدر متوکل جفا کند

از جور و ظلم دشمن و تبعید و حبس و قتل
راضى بهر چه حکمت حق اقتضا کند

با سعى و صبر خویش بگرد حریم دین
هر جا حصار محکمى از نو بنا کند

نور خدا کجا و بساط شراب آه
خصم سیاه دل ز خدا کى حیا کند

کى آید از ولى خدا خواندن سرود
خواند ولى چنانچه سرورش عزا کند

او مایه‏ ى حیات جهان است واى دریغ
دشمن و را شهید بزهر جفا کند

اى یادگار آل محمد خدا بما
لطفى اگر کند ز طفیل شما کند

صاحبدلى کجاست که چون ابن مهزیار
بر دیده خاک پاى تو را توتیا کند

اى زاده‏ى جواد و بسان پدر جواد
مهرت نشد که قهر به سوى گدا کند

افتاده‏ ام بدام بلا یا ابالحسن
غیر از تو کیست؟ آنکه ز دامم رها کند

دست گدایى من و دامان تو بلى
جز سوى تو گداى تو رو در کجا کند

من بنده ذلیلم و تو خسرو جلیل
چونت ثنا کنم که خدایت ثنا کند

خواهم که بیش مدح تو آرم ولى ز عجز
این طبع نارسا به همین اکتفا کند

باشد که حق بخاطر تو یا ابالحسن
ایمان کاملى به موید عطا کند

ای کعبه ی دل کوی تو یا حضرت هادی
وی قبله ی جان روی تو یا حضرت هادی

ای چشم همه سوی تو یا حضرت هادی
ای خلق ثناگوی تو یا حضرت هادی

آیینه ی اجلال نبی کیست؟ تویی تو
چارم علی از آل نبی کیست؟ تویی تو
--
تو اختر برج نبوی شمس هدایی
ماه علوی آینه ی حُسن خدایی

فرمانده ی ملک قدر و جیش قضایی
آری تو علیّ بن جواد ابن رضایی

خوبان جهان نور هدایت ز تو دارند
ارواح رُسل روح ولایت ز تو دارند
--
تو جانی و در کالبد کلّ وجودی
تو وجه خدا آینه ی غیب و شهودی

تو نیّت و تکبیر و قیامی و قعودی
تو رابطه ی خلق و خداوند ودودی

از فیض تو منّت به سر خلق نهادند
با مهر تو دادند به ما آنچه که دادند
--
ای گوهر توحید به دُرج دهن تو
روییده به هر سو گل وحی از چمن تو

انوار خدا در تو و حُسن حَسن تو
ما جامعه داریم ز فیض سخن تو

زین جامعه دل سوی تولای تو راهی است
هر جمله ی آن جلوه ای از وحی الهی است
--
از سامره خیزد به فلک نور حقایق
دلها به طواف حرم قدس تو شایق

مرهون تو روز و شب و ساعات و دقایق
روزی خور خوان کرمت جمله خلایق

مدح تو ندای حق و جبریل منادی
نام تو علی کنیه ی زیبای تو هادی
--
من آبرو از خاک در سامره دارم
من خاطره ها از سفر سامره دارم

من جلوه ی طور از شجر سامره دارم
من عشق دو قرص قمر سامره دارم

هر جا که روم مرغ دلم در حرم توست
چشمم به تو و لطف و عزا و کرم توست
--
تو حجت حق خلق به تأیید تو بنده
توحید و نبوت به تولای تو زنده

جبریل به بام تو یکی مرغ پرنده
در بین قفس رام تو شیران درنده

کردند چو بر ماه جمال تو نظاره
پروانه صفت دور تو گشتند هماره
--
نور تو که از صبح ازل تافته در دل
خاموش نگردد به هزاران متوکل

هرگز نشود محو، حق از فتنه ی باطل
آری نرسد بار کج خصم به منزل

قرآن همه را با سخن وحی دهد پند
هر چیز بود فانی، جز وجه خداوند
--
ای جود تو همچون یم و افلاک حبابت
آوخ که رسید از ستم خصم عذابت

گریم به تو و غصه ی بی حد و حسابت
افسوس که بردند سوی بزم شرابت

برخیرگی خصم و به بی شرم او اف
خاکم به دهن جام می ات کرد تعارف
--
تو آیه ی تطهیری و رجس از تو به دور است
دل جای خدا و دهنت چشمه ی نور است

وای از متوکل که چه بی شرم و جسور است
مست می و مست ستم و مست غرور است

با آن شرف و عزت و اجلال معانی
می خواست که در محفل او شعر بخوانی
--
خواندی دو سه بیتی که بهم ریخت سرورش
بر خاک فکندی زبر تخت غرورش

گفتی سخن از آدمی و تنگی گورش
افتاد به تن لرزه بدان قدرت و زورش

لرزید ولی در پی اظهار ندامت
می زد همه دم تیشه به طوبای امامت
--
فریاد که زد زهر ستم شعله به جانت
افسوس که مسموم شدی چون پدرانت

آوخ که ز تن رفت برون تاب و توانت
سوزد جگرم بر تو و غمهای نهانت

«میثم» که به دل سوز و به سر شور تو دارد
باشد که به خاک حرمت چهره گذارد

از ذات ذوالجلال و خلایق به صبح و شام
ای تا ابد چراغ هدایت تو را سلام

ابن‌ الرضای دوم زهرا! دهم امام!
حق را تمام مظهری و مظهر تمام

فرزند نُه ولی، پدر پاک دو ولی
در چارده جمال ازل چارمین علی
--
ای گنج بی‌حدود خدا در خزانه ات
باغ بهشت، عکس در آستانه ات

بار غم تمامی امت به شانه ات
صحن تو سامرا و دل خلق، خانه ات

بیت‌الحرام اهل سجود است کوی تو
روشنگر تمام وجود است روی تو
--
روح مسیح می‌دمد از سامرای تو
کعبه سلام داده به صحن و سرای تو

موسی به رود نیل زده با عصای تو
وحی خداست در نفس جان‌فزای تو

کهف تُقی، حقیقت تقوا، گل تقی
جان جهان فدای تو یا هادی النقی
--
تعریف ما و وصف شما هست نابجا
توصیف ما کجا و مقام شما کجا؟!

از تو همه عنایت و از ما همه رجا
حتی درندگان به تو آرند التجا

آنچه به وصف قدر و جلالت شنیده ایم
در داستان زینب کذابه دیده ایم
--
حق از تو، در تو، با تو بود در تمام حال
نورید نورِ نور خداوند ذوالجلال

هرکس که در محبت‌ تان یافت اتصال
دوزخ بر او حرام و بهشتش بود حلال

در گوش ما ز جامعه تا حشر این نداست
آن کو جدا شود ز شما از خدا جداست

دشمن به حضرتت ستم بی‌حساب کرد
در ظلم خود به آل پیمبر شتاب کرد

یک روز، قبرهای شما را خراب کرد
روزی تو را تعارف جام شراب کرد

یک روز ریخت خون دلت را به ساغرت
یک روز کند قبر تو را در برابرت
--
در مجلس شراب به دل بود آذرت
دیگر نخورد چوب به لب‌های اطهرت

دیگر سر بریده نمی‌دید خواهرت
دیگر نبود بسته دو بازوی خواهرت

دیگر به غصه عترت تو مبتلا نبود
دیگر سرت میانه ی تشت طلا نبود
--
هرچند زهر داد به عمر تو خاتمه
دیدی جفا و غصه و بیداد از همه

این غم تو را بس است که بی‌ رعب و وا همه
آن بی‌حیا نمود جسارت به فاطمه

دشنام او ز نیزه و خنجر شدیدتر
او بود از یزید ستمگر یزیدتر
--
من کیستم؟ گدای گدای گدای تو
خاک قدوم زائر صحن و سرای تو

دارم امید تذکره ی سامرای تو
سوزی بده که اشک بریزم برای تو

بر خاک آستان شما سر نهاده ام
دست مرا بگیر که از پا فتاده ام

علیِ چهارم

بنام نامی هادی که هادی دلهاست
یگانه فاتح دلها امام بی همتاست

امام مهر، امام وفا، امام عشق
امام رأفت و رحمت امام خوبیهاست

هدایتش همه جا را به زیر سایه بَرَد
امامتش متعالی، زِعامتش یکتاست

معلّم همه ی انبیاست آقایم
که میوه ی دل و دلدار سیّد بَطحاست

علیّ چارم ما، مرتضای دوّم اوست
دهم امام تشیّع حقیقت عظماست

فرشتگان مقرّب مقیم حجره ی او
قسم به روح مقدّس سلاله ی زهراست

نواده ی حسن مجتباست این آقا
سلیل آل نبی، نور چشم آل عباست

علیّ دیگر آل حسین آمده است
که وارث همه ی روضه های عاشوراست

قنوت حضرت سجّاد روی دستانش
امین باقر علم نبی همین آقاست

صراط صادق آل علی طریقه ی اوست
شبیه موسیِ کاظم به وقت درد و بلاست

ستاره ی سحر است و شکوه باغ جواد
دوباره کوثر قرآن دوباره ابنِ رضاست

دوباره جدّ غریبش ابالحسن آمد
طلیعه ی حسن عسگری از او پیداست

پدر بزرگ امام زمان ما یعنی...
برای مهدی دین چاره ساز مشکل هاست

بِچِش حلاوت ذکرش، بخوان به لب هادی
که نام حضرت هادی عجیب روح افزاست

ز آستینِ هنر پرورش ادب ریزد
حیات طیّبه اش چون هزار دانشگاست

هرآنکه طالب دریای معرفت از اوست
کلاس جامعه اش رهگشای اهل ولاست

به علم خویش بداند زبان حیوانات
خدای قادر مطلق به علم او داناست

بهشت مائده ای از ولای عظمایش
شفیع هرچه ولایتمدار با تقواست

گناه شیعه ببخشد خدا به مقدم او
نوید باب غدیر است و آیة العظماست

خدا به شیعه ی او عزّت و کرامت داد
بیا که آینه ی هیبت خدا اینجاست

به عصمتش قسم از او مقام می گیریم
به هیبتش قسم از قهر او عدو رسواست

بیا به محفل و کشکول سائلی بردار
که عیدی قدمش استغاثه ی دلهاست

نگو شمرده شمرده که حاجتت داند
نگفته با خبر از حاجت و غم دلهاست

عزیز فاطمه و ترک سائلان هرگز!
بریز غم که وجودش مفرّح جانهاست

مگر زیارت کرب و بلا نمی خواهی؟
کلید کار بدست دعای این آقاست

نظام عالم هستی از او درست شود
بیا که پرچم صبح فرج از او برپاست